Filistin bölünmüş : 60 yıllık bir haksızlık

29 Kasım 1947 tarihinde, Birleşmiş Milletler Genel Konseyi II. Dönem
Oturumlarında, Filistin topraklarının, biri Arap ve diğeri Yahudi olmak
üzere iki devlete bölünmesini öngören 181. No'lu Karar Tasarısı
onaylandı. 1917'de Büyük Britanya, hükmeden güç olarak, 'Balfour
Deklarasyonu' olarak bilinen bir belgeyle, bu Arap topraklarında Yahudi
halkı için 'ulusal bir yuva' olarak nitelendirdiği devletin kurulmasını
ön plana çıkararak çok önceleri başlatılan gayet karışık ve çoğu zaman
da kanlı bir sürecin tırmandırılması olmuştu, bu karar. Yalan yanlış
kanıtlarla maskeledikleri asıl amaçları; Ortadoğu'da sömürgeci
çıkarlarına uygun bir üs tesis etmekti.

Yeni kurulan BM'de Filistin'in ayrılmasına dair müzakereler, baskı ve
manevralarla dolu ve çok çalkantılı geçmişti. Oylamada, 33 ülke karar
tasarısı lehine, 13 ülke aleyhine ve 10 ülke de çekimser oy
kullanmıştı. Küba ise karşı çıkanlar arasında yer almıştı.

Dönemin, Birleşmiş Milletler Küba temsilcisi, aynı zamanda Havana
Üniversitesi'nin saygın bir uluslararası hukuk profesörü ve önemli bir
entellektüel Dr. Ernesto Dihigo, baskı altında kalmamış ve onurlu ve
adil, uluslararası meşruiyete sıkı sıkıya bağlı bir tavır benimsemişti.
Bugün, bu olayların üzerinden tam 60 yıl geçtikten sonra, Dihigo'nun
konuşmasının bazı temel unsurlarını bir kez daha hatırlatmak istiyorum,
çünkü Ortadoğu ihtilafı'nın temelini oluşturan ve biteceğe benzemeyen
kanlı sonuçlarının ve kökeninin sömürgeci çıkarlarına dayandığı bir
haksızlığın öncesinde olanları gözler önüne sermektedir. Gayet uzun
olmasından ötürü, Dihigo'nun konuşmasının sadece bazı ana hatlarına
dikkat çekmek istiyorum:

(...) Filistin'in ayrılmasının, hukuka ve adalete ters olduğunu
düşünüyoruz... Tüm bu taleplerin temeli, bugün önümüzdeki sorunun
nedeni, Balfour Deklarasyonu'dur ve Balfour Deklarasyonu, kanımızca,
yasal değerlerden tamamıyla yoksundur, kendisine ait bir şey olmadığı
için İngiliz hükümeti öngörmeye hakkı olmayan bir hususu bu bildiride
sunmuştur. Aynı bildiride, Arap nüfusunun sivil haklarını bir kenarda
bırakarak, Yahudiler'e Filistin'de bir Ulusal Yuva vaat etmiştir, ama
korumaya çalıştığı bu haklarını etkileyecek zoraki kurulan, özgür bir
devlet önermemiştir. (...) Yerlilerin topraklarının yarısından fazlası
ellerinden alındığında ve yüz binlerce Arap, Yahudi hükümetine tâbi
bırakılınca ve eskiden sahibi oldukları yerlerde buyruk altına
sokulunca, bu haklar zarar görmeyecektir demek, yanlış yorumlamak
olacaktır.

(...) Niçin tüm Filistin halkının iradesine başvurularak demokratik bir
süreçten geçilmedi?... Arap halkı, yüzyıllar boyunca, kesintiye
uğra-maksızın, Filistin toprakları'na sahip olmuştur ve bizlere sunulan
resmi bilgilere göre, Birinci Dünya Savaşı'nın bitiminde, ülke
nüfusunun yüzde 90'nını oluşturmaktaydı. Buyuran bir güç olarak,
Birleşik Krallığın ve Milletler Cemiyeti tarafından çözümlenen
tasarının yerine getirilmesi aracılığıyla, yaşayabilecekleri ve hiçbir
aşağılayıcı ayrımcılık yapılmaksızın ve tamamen dini özgürlük
tanınarak, mevcudiyetlerini arzularına göre genişletebilecekleri bir
yer kendilerine sunularak, kapılarını yabancı göçe açmıştır ve şimdi
ise; bu insanlar kendi topraklarının yarısından zorla çıkartılarak
onlara gösterilen cömert misafirperverliğinin bedelini ödemektedirler.

Tamamen bilinçli olarak yabancı göç ifadesini telaffuz etmiş
bulunmaktayız, çünkü Yahudilerin görüşlerine saygı duyarak, şahsi
kanımız, onların Filistin topraklarında yabancı olmasıdır. Komisyondaki
görüşmeler esnasında, zaten gitmiş veya hâlâ Filistin'e gitmek isteyen
Ya-hudiler'in büyük kısmının atalarının hiç bu bölgede bulunmadıkları,
ama buna karşın çok eski atalarının tümünün burada doğduklarını, hiç
şüphesiz -farklı ülkelere yerleşmek üzere- çok uzun zaman önce bu
toprakları bıraktıklarını ve evlatlarının artık Filistin'e ait
olmadıklarını kanıtlamak üzere bilgiler de dahil edilmiştir. Benzer
şekilde Amerika'nın evlatları olarak Dünyanın her yerinden gelen
göçmenlerden dünyaya gelen bizler de, kendimizi, atalarımızın eski
kıtada vatan hakkının olduğunu söyleyemeyiz.

Belki geleneklerden, belki de mistik nedenlerden veya dini
saplantılardan ötürü, Yahudilerin yürekten ve gayretli bir şekilde
Filistin'e dönme arzusu, bizlerin tüm duygusal sempatisini ve saygısını
kazanabilecek bir husustur. Ancak, fikirlerimizde, kendilerine ait
olmayan bir şeyi vermek, hatta daha çok hakkı olanları zorla
yerlerinden etmek üzere bir başlık mevcut değildir.

Bazen haksız da olsa siyasi bir çözümü kabul etmek gerekir, demeyin
bize, çünkü asla bir haksızlığın üzerine halklar arasında barış ve
içtenlik tesis edilemez. Bu nedenlerden ötürü, ayrılma planı aleyhine
oy kullanmak zorundayız. Bizlere yapılan bunca baskı ve çabalara
rağmen...

Dihigo'nun konuşması, geleceği gören nitelikte olmuştur, sömürgeci ve
emperyalist çıkarlar tarafından işleyen haksızlık, sayısız savaşa
sebebiyet vermiş ve uluslararası çatışmaların en tehlikelilerinden
birini beslemeye devam etmektedir.